‘We gingen met z’n allen de kroeg in en nog bleven we winnen’
Drie weken geleden hakte Voorwaarts-speelster Merlin Fakkert (25) de knoop door: voor haar geen handbal meer. Veertien dagen later maakte haar club bekend degradatie naar de hoofdklasse aan te vragen. “Ik ben achteraf blij dat ik mijn keus om te stoppen eerder bekend heb gemaakt dan de club het besluit om zich terug te trekken uit de eredivisie,” vertelt de cirkelspeelster. “Dan gaan mensen niet denken dat ik de club in de steek zou laten, zo van ‘nu ineens wel’. Want dat is echt niet zo.”
Wat is dan wel je reden om te stoppen?
“Ik heb heel veel leuke jaren gehad, maar de ambitie om eredivisie te spelen is er niet meer. Ik ga binnenkort met een master beginnen, ik ga samenwonen. Dat zorgde allemaal voor heel veel twijfels, waardoor ik uiteindelijk deze keuze heb gemaakt. Bovendien vond ik de eredivisie minder bijzonder dan ik had verwacht. Het is dit jaar heel anders qua plezier. Er zijn veel nieuwe meiden bij gekomen, dat is heel logisch, maar het zorgt voor een andere sfeer. Zij hebben andere ambities. Bij mij staat het plezier voorop. Voorheen gingen we na een wedstrijd met z’n allen de kroeg in en nog bleven we maar winnen.”
Je hebt alle gloriejaren van Voorwaarts meegemaakt. Hoe kijk je daarop terug?
“Dat waren echt superjaren. Daarom was deze beslissing ook zo moeilijk. Het is geweldig om die groei van de hoofdklasse naar de eredivisie helemaal meegemaakt te hebben. Alle prijzen die we gewonnen hebben … We zijn in vijf jaar tijd drie keer gepromoveerd. De middelste, de promotie naar de eerste divisie, was de mooiste. Die was het spannendste en we kregen daarna een groot feest. We hebben alles bereikt met ons eigen team. We waren zo hecht en hadden alles voor elkaar over. Dat was heel bijzonder.”
Een van jouw beste wedstrijden was het bekerduel thuis tegen VOC vorig jaar. Jullie verloren weliswaar (30-35), maar jij blonk met zes doelpunten uit.
“Dat was zeker een van mijn hoogtepunten. Dat je voor een zaal bomvol publiek – dat overigens altijd overal met ons heen reisde – zo’n wedstrijd kan spelen, is echt onvergetelijk. Ik kijk goed op alle jaren terug. Dit is een goed moment om te stoppen. Op het toppunt.”
Dit seizoen was minder bijzonder dan je verwacht had en in tegenstelling tot andere jaren verloren jullie best vaak. Een gemene vraag, maar had je niet een jaar eerder moeten stoppen?
“Ik snap de vraag, maar nee, dan had ik spijt gekregen dat ik het niet had gedaan. Het is misschien niet geworden waar ik op hoopte, maar ik had het ook zeker niet willen missen. Het is goed zo. Nu Voorwaarts een paar niveaus lager gaat spelen krijgen andere meiden de kans om te bouwen. En misschien mogen zij dan net zulke mooie dingen meemaken als wij de afgelopen jaren.”