‘Wij zijn oude rotten en laten ons de kachel niet zomaar aanmaken’

Denk je aan handbalvereniging Holten, dan zie je al snel Jan Victor Dorlas voor je. De oude rot, zoals hij zichzelf noemt, was in 1977 één van de allereerste leden van HV Holten (destijds nog onderdeel van de omnivereniging SV Holten). Hij begon als speler en bestuurslid, maar nam ook al snel de fluit in handen. Inmiddels is Dorlas al 42 jaar scheidsrechter, waarbij hij vaak met koppelgenoot Johan Plantinga wedstrijden leidt. Ook traint hij een jeugdteam en is hij trouw supporter van zijn kinderen en kleinkinderen. Ronny Veldhuis sprak met Dorlas voor een artikel in het magazine Hallo Holten.

Dorlas gaat in het interview vooral in op zijn ervaringen als scheidsrechter. “Ik werd al snel scheidsrechter. Eerst zonder opleiding, maar later heb ik allerlei cursussen gevolgd. En ik sta nog steeds iedere twee weken ergens op een veld een wedstrijd te leiden”, vertelt hij. “Het grootste deel fluit ik samen met Johan Plantinga. Hij fluit al vijftig jaar, ik 42 jaar. Tegenwoordig fluiten we wedstrijden in de eerste klasse en hoofdklasse. Soms worden we ook ingezet in de tweede klasse. Laatst nog in Arnhem. Daar moesten de dames van ESCA en UDI 1896 tegen elkaar en die kennen elkaar goed. Laat dat maar aan ons over. We zijn oude rotten en laten ons de kachel niet zomaar aanmaken. En de afstemming met Johan gaat automatisch.” Grinnikend: “Daar hebben we geen moderne hulpmiddelen als headsets voor nodig.”

‘Toen was ik het zat’

Zowel in het veld als daarbuiten kan een beetje levenservaring geen kwaad, vindt Dorlas. “Ik probeer de jonge garde, die net fluit, altijd te steunen door bij hun wedstrijden aanwezig te zijn. Soms hebben we dan ook een gesprekje vooraf met de coaches. Dat helpt vaak goed.” Toch kent hij genoeg voorbeelden van mensen die commentaar leveren. “Ik floot eens een recreantenwedstrijd, waarbij een man op de tribune verschillende keren luidruchtig opmerkingen maakte. Op een gegeven moment was ik het zat en sprak ik hem erop aan. Ik fluit tenslotte ook voor míjn plezier. En dat hielp, want daarna hoorde ik hem niet meer. Na de wedstrijd kwam een van de speelsters naar me toeen zei: ‘Dat was mijn man. Goed dat je er iets van zei!’ Het bleek dat hij dit wel vaker deed, maar dat anderen er niets van durfden te zeggen.”

Gewoon nog een keer proberen

Bij wedstrijden van kinderen is zijn aanpak anders. “Dat is eigenlijk moeilijker. Die kennen namelijk de regels niet altijd. Dus als je ergens voor fluit, moet je veel meer uitleggen. En niet direct bestraffen, maar de kinderen het gewoon nog een keer laten proberen.”

Dorlas vindt sporten ontzettend belangrijk voor kinderen. Het doet hem dan ook goed dat zijn eigen kinderen nog altijd met veel plezier actief. Ook zijn kleinkinderen bewandelen ondertussen het sportieve pad. “Ik was in het verleden wel vijf dagen in de week met handbal bezig. Het is niet gek dus dat ook de kinderen het handbalvirus meekregen.” Dochter Elke handbalt tegenwoordig bij de recreanten. Zoons Tristan en Fabian spelen samen in het eerste herenteam van Heeten. Samen met Tristan traint Dorlas de D-jeugd van Holten, waarin twee kleindochters zitten.

Bijspringen bij ABS

Bij een van zijn meest recente ‘klussen’ komen handbal en familie ook samen. “Sinds twee jaar help ik ABS uit Bathmen met de jeugdopleiding. Ze hadden ineens veel aanwas van jonge leden, waaronder mijn jongste kleindochter. Ik spring ook af en toe bij op woensdagmiddag bij de training en mijn vrouw Tjallie gaat regelmatig mee kijken. Zij is zelf meer van het wandelen en zwemmen, maar bij het kijken naar wedstrijden van de kinderen, en nu ook de kleinkinderen, vinden we elkaar.”

Lees het hele interview met Jan Victor Dorlas in de juni-editie van Hallo Holten.

Foto door Jennita Stegeman