2022-02-06: Westlandia 2 – Broekland (hoofdklasse)
Verslag Broekland
“Geen speld in de hooiberg, maar een naald in de wijk”
Wat waren we blij dat we weer wedstrijden mochten spelen, en wat werd die blijdschap snel met de grond gelijk gemaakt toen we het appje kregen: “zondagochtend 9:15 vertrek”. Dit hebben we dus niet gemist. Met 3 speelsters die niet gezopen hadden zaterdag beloofde dit een succes te worden. Daarnaast hadden we ook maar 7 speelsters van ons eigen team, dus de toppers Lotte, Lois en Daphne offerden hun zondag op voor ons. Love jullie!!!
De bus stond klaar, Rowy en Yara 5 minuten te laat (maar wel met breakers voor het hele team), en daar begon de wereldreis naar het wilde westen. Ruim 2 uur in de bus (het voertuig, niet het spel zoals gisteravond), dit zorgde voor veel spanning op de blazen. Of zoals een speelster die niet met naam genoemd wil worden mooi verwoordde: “de sluitspier wordt op de proef gesteld”. Juist, wij betwijfelen of deze speelster (hint: ze draagt een geel shirt) goed heeft opgelet bij biologie. De heenweg werd de 5km schaatsen nog even gevolgd, maar helaas geen winst. Conclusie: het andere oranje moet het dan maar doen vandaag.
Twee uur verder, na een turbulente busrit kwamen we aan bij sporthal de Pijl. Tijd voor ons om pijlsnel in het veld te zijn. Dit ging even mis: binnen enkele minuten stond er 3-0 op het score bord. Het leek haast op de 5 km van Sven Kramer waarop hij zelf zei: “gewoon niet goed”. Even de knop om en daar stond 3-3 door Lauri, Merel en Yara. Char en Lotte deden goed hun werk in de goal. De rest van de eerste helft ging gelijk op, tot we, mede dankzij Daphne, 4x achter elkaar scoorden.
Even thee drinken met een stand van 12-17. Plan voor de 2e helft: voorsprong uitbouwen en de wedstrijd uitspelen. Plannen zijn er om niet te volgen, dus dat gebeurde ook niet. Bij 14-17 kwam Westlandia nog even angstaanjagend dichtbij en gingen we door het oog van de naald, maar onze scoringsmachine ging weer lopen en het plan werd toch maar wel gevolgd: 15-22. Met nog 12 minuten op de klok gaven we dit natuurlijk niet uit handen. 20-25 eindstand. Niet voor niks dat pleuris eind gereden.
Tip voor de coaches: de woorden “heel blijven” kunnen beter niet meer gezegd worden voor een wedstrijd, want dan gaat het altijd mis. Daphne viel uit met een knieblessure. Woman of the match: zeker niet Yara. Maar eigenlijk wel iedereen voor het opofferen van onze zondag.
Schrijfster van dit verhaal wil haar excuses aanbieden voor alle ballen die ze er niet in heeft gegooid. Ik kan niet altijd zes gooien. Hopelijk maakt dit verhaaltje het weer goed xx Volgende week weer op kruipafstand: lekker in t Horsthuis. Tot dan! Kus en knuf.